laten we onder dons
brieven ophouden
met zware armen
In het blauwe uur neemt Margriet van Bebber je mee in een particuliere wereld. Ze laat haar vaak geheimzinnige, ongrijpbare wereld aan je zien, voert je van verwarring naar ordening, van vervreemding naar herkenning.
Margriet van Bebber is een dichter die kijkt, ontdekt en zorgvuldig opneemt. Ze herinnert zich de kleinste voorvallen van vroeger, heroverweegt ze vanaf een afstand en zet ze in een andere context.
Zo schept ze een nieuwe wereld, betrokken en tegelijk onderkoeld. Ze vindt de juiste verhouding tussen het algemene en de
details, tussen het pijnlijke en de relativering, tussen ernst en humor.
Al lezend naderen we samen met de dichter het blauwe uur. Dan weten we wat we weten en wat we nog altijd niet weten,
wat we vermoeden en wat we verzwijgen. We bladeren terug en herlezen.
