Goederen kunnen worden verkregen door verjaring. Dit geldt niet alleen voor onroerende zaken of beperkte rechten hier­op, maar (sinds 1992) ook voor roerende zaken. Het Nederlandse recht kent twee soorten verkrijging door verjaring, te weten de verkrijgende verjaring van art. 3:99 BW en de op de extinctieve verjaring van een rechtsvordering tot beëindiging van het bezit van een niet-rechthebbende gebaseerde verkrijging van art. 3:105 BW. Beide regelingen komen in deze monografie uitgebreid aan de orde. Bijzondere aandacht gaat daarbij uit naar de voor de rechtspraktijk relevante vraag wanneer er sprake is van bezit en wanneer dit bezit te goeder trouw is. Voorts wordt enige aandacht besteed aan rechtshistorische en internationaalrechtelijke aspecten van verjaring. Bij dit laatste gaat het onder meer om de beperking van de mogelijkheid om zogeheten cultuurgoederen door verjaring te verkrijgen. In deze derde geheel herziene druk is veel aandacht voor onderwerpen die de gemoederen bezighouden in de literatuur en de rechtspraak, zoals de reikwijdte van de Heusdense vordering en het lot van beperkte rechten die gevestigd zijn op een door verjaring verkregen goed. P.C. van Es is hoogleraar notarieel recht aan de Universiteit Leiden. Hij promoveerde in 2005 op het proefschrift ‘De actio negatoria’.