Traumagevallen presenteert vier wereldberoemde casusbeschrijvingen van Sigmund Freud: Katharina (1895), Dora (1905), De Wolvenman (1918) en De man Mozes (1939). Deze gevalsstudies en klinische teksten behoren tot de literaire hoogtepunten van de twintigste eeuw. Maar ze laten ook zien dat het seksuele trauma, veel meer nog dan het oedipuscomplex, de belangrijkste rode draad vormt van Freuds denken. Freud heeft zijn traumatheorie nooit verworpen. Sterker nog, in de verschillende stadia van zijn ontwikkeling heeft hij haar steeds opnieuw geherformuleerd en erop doorgedacht. Nu het (seksuele) trauma in onze tijd in het centrum van de belangstelling staat, bieden deze bronteksten over dit fenomeen ons fascinerende inzichten in de vroegste reflectie erop. ‘Ik heb meer dan genoeg gevallen van hysterie onder ogen gehad, ik heb mij met elk geval enkele dagen, weken of jaren beziggehouden, en nooit heb ik kunnen vaststellen dat de volgende psychische voorwaarden ontbraken: het psychische trauma, het conflict van de affecten en de hevige beroering van de seksuele sfeer.’ — Fragment uit ‘Dora’ Sigmund Freud (1856-1939) was een neuroloog uit Wenen en de grondlegger van de psychoanalyse. Hij is een van de invloedrijkste denkers van de twintigste eeuw. Freuds invloed reikt veel verder dan de psychologie. Termen als ‘het onbewuste’, ‘narcisme’ en ‘trauma’ zijn door hem gaan behoren tot ons dagelijkse taalgebruik.