‘Het gen van de ziel’, ‘Vis in bad’, ‘Winterslaap’, ‘Kleurenleed’, ‘Doen alsof je doet alsof’: zet de titels van de essays op een rij en je krijgt een eerste indruk van de grenzeloze interesse en het associatieve denkvermogen van Tijs Goldschmidt.
Na het succes van Kloten van de engel komt de uitvinder van ‘vaag denken’ met een nieuwe bundeling beschouwingen over mensen en dieren. ‘De kloof tussen mens en dier is geforceerd. Ik stoor me eraan dat de mens per definitie boven het dier wordt gesteld. De overgang tussen mens en dier ligt gradueel. Vind ik. Maar soms verander ik even van gedachten.’
Met zijn beschouwingen wil Goldschmidt de kloof tussen alfa, bèta en gamma overbruggen. ‘Ik hoop een verbindende schakel te zijn, een missing link. Ik heb er plezier in mensen die schrikken van de naam van een gen ongemerkt iets te laten begrijpen waarvan ze denken dat het niets voor hen is.’
