Rainer Maria Rilke (1875-1926), die een
zwervend bestaan had geleid, woonde de
laatste vijf jaar van zijn leven in Muzot,
een gehucht in het Zwitserse Rhônedal,
net aan de Franse kant van de taalgrens.
Hij schreef er zijn laatste Duitstalige bundel,
De sonnetten aan Orpheus, en dichtte
daarna een tijdlang helemaal niet. Nieuwe
inspiratie kwam er, behalve van het landschap
waar hij steeds meer voor ging voelen,
vooral van het gebruik van een nieuwe
dichttaal, het Frans, dat zijn hele leven al
wel een voertuig voor brieven en gesprekken
was geweest. Die inspiratie resulteerde
in een enkele maanden voor zijn dood
bij Gallimard verschenen bundel, die nu
door Jan Kuijper is vertaald.
