Als haar bejaarde moeder na een val wordt opgenomen in het ziekenhuis is dat het begin van het einde. De altijd zo elegante vrouw verandert algauw in een gebroken vogeltje. Over haar laatste maanden schreef haar dochter, Simone de Beauvoir, Een zachte dood. Hoe te leven is een belangrijke filosofische vraag, maar hoe te sterven ook. Wat doe je als een van je ouders na een ziekbed overlijdt? En als je daar een ingewikkelde band mee hebt? In Een zachte dood stelt Simone de Beauvoir zichzelf deze en andere existentiële vragen. In een heldere, maar persoonlijke stijl vertelt ze het verhaal over het leven, de ziekte en de dood van haar moeder. Ze combineert beschrijvingen van haar achteruitgang met filosofische overpeinzingen, de strijd met (mannelijke) dokters, de verdeling van de zorgtaak met haar zus en haar nichtje, de worsteling met de verstikkende Franse burgerij en de religieuze overtuiging van haar moeder. Een zachte dood is nog altijd, of juist nu, relevant. Wat doen we met onze ouderen? Hoe begeleiden we hen naar het einde? Niemand beschrijft beter en waardiger deze laatste levenscyclus dan Simone de Beauvoir.