In 'De blanke gave' word je ondergedompeld in een wereld waar het water oprukt, moeders hun kinderen op het droge slepen en geliefden verdwijnen. De IKEA loopt onder en de A2 verandert in een heel kalm, groot kanaal: 'op de tekentafel rust een atlas/ alvast atlantisblauw gekrast.' Want wat kun je met een land waarin de krant niet meer is 'dan een sudoku met wat foto's eromheen', en er achter iedere voordeur geheimen schuilgaan? Dat vraagt om antwoorden. Want 'de doden groeien met je mee. We noemen het pas afgesloten/ als we er niet meer bij kunnen'. Een bundel vol heldere taal, ontroerende beelden en krachtige gedichten. ‘De blanke gave is trefzeker, geestig, hier en daar overrompelend, en bovendien doortrokken van een tegelijkertijd weemoedige en strijdbare compassie met een wereld waarin we het maar moeten zien te rooien. De woordkeus is verrassend, het klankspel subtiel, de regelafbrekingen zijn effectief en de beelden scherp.’ – De Groene Amsterdammer De Groene Amsterdammer ‘Oud-slamkampioen pronkt weer met haar gevoel voor verbluffende enjambementen.’ – De Volkskrant De Volkskrant ‘Het sprookjesachtige karakter en de graad van surrealiteit in de poëzie van Ellen Deckwitz [zijn] groot. Dat maakt ze ook zo aantrekkelijk.’ – **** De Morgen De Morgen ‘De bundel geeft niet alleen een kaleidoscoop aan beelden weer, maar ook verrukkelijke zinnen.’ – Meander Magazine Meander Magazine ‘De blanke gave zit geraffineerd in elkaar. (…) Deckwitz blinkt uit in aantrekkelijke oneliners.’ – Het Parool Parool