'Je hebt lang gewacht om het relaas van jouw jaren in een instelling voor verwaarloosde jongeren neer te pennen. Je hebt het uitgesteld, beseffende, lichtjes gehoopt zelfs, dat zulks vaak tot afstel leidt. Je wou niet de zieltogende schrijver van het trieste-jeugd-gebrompot zijn. Voor zover je dat nog niet was. Maar toen je een jonge vrouw, een ex-instellingskind, zich voor jouw ogen van het leven zag beroven, en toen twee van je oude soortgenoten de kranten haalden nadat ze hun eigen kinderen vermoordden omdat ze zich geen raad wisten met het familieleven dat hun nooit was aangeleerd, heeft het blad papier zich vanzelf naar je toegeschoven. De eerste persoon enkelvoud kon worden afgeschaft, en het voelde veilig, eindelijk te verdwijnen in de ellende van een ander.' ‘Fraaie zinnen (…) Als het waait, schrijft Verhulst niet dat het waait, maar dat ‘de wind een herfstige geldingsdrang in jouw nadeel' heeft. Als een klok het doet, tikt hij niet, maar ‘weerlegt hij gans de middagglansrijk dat het even niet meer zou zijn dan een flits’. – de Volkskrant De Volkskrant ‘Vol genadeloze observaties.’ – VPRO Gids VPRO Gids ‘In Kaddisj voor een kut zie je Verhulst op zijn best, misschien wel beter dan ooit: hij is scherp, empathisch en (ja, het kan dus wel) subtiel. Het is een van de beste Nederlandse prozateksten van 2014. (…) Pijnlijk ontroerend.’ – NRC Handelsblad NRC Handelsblad ‘De herinneringen zijn rauw en bitter, de taal is hard en direct. De formuleerkunst van Verhulst is nog altijd fenomenaal, maar de humor is gitzwart geworden. (…) Superieur.’ – **** Leeuwarder Courant Leeuwarder Courant ‘[Een boek] dat ik na lezing niet kan vergeten: Dimitri Verhulsts Kaddisj voor een kut. Zijn lied van angst en (vergeefse) hoop. (…) Verhulst bedient zich van taal die veerkrachtig en vitaal is. Zo barok als het gewonnen leven. Verkillend mooi.’ – Jeroen Vullings in Vrij Nederland Vrij Nederland