'Hier Max... hier is het misgegaan. Op het eiland. Na nos bunita Kòrsou.' Curaçao, 1961. Op een septemberochtend laat taxichauffeur Roy Tromp zijn twaalfjarige zoon Max achter in de klas van broeder Daniel. Max blijkt een talentvolle jongen die ervan droomt om onderwijzer te worden. Broeder Daniel, zelf een kind van het eiland, wil hem daarbij helpen. Veertig jaar later is er van die droom niets terechtgekomen en vertrekt Max onverwacht naar Nederland, misschien wel voorgoed. Tijdens een doorwaakte nacht denkt broeder Daniel terug aan zijn bijzondere band met de familie Tromp. Intussen hoopt hij op nieuws van Max. Tegen de achtergrond van een gemeenschap die gevangen is tussen traditie en vernieuwing, tussen vroeger en nu, is Maan en zon een generatieroman over afkomst en armoede, eer en bedrog - een verhaal over vaders en zonen en de ziel van een eiland. ‘Stefan Brijs weet steeds weer een wereld te schetsen die je niet snel vergeet.’ – Flow Flow ‘Brijs deelt de genialiteit van James Salters ‘Alles wat is’ om de vaart van een samenleving te kneden tot een drama op mensenmaat. Zijn verhuis naar Malaga inspireert hem tot grootse daden. Na ‘De engelenmaker’ en ‘Post voor Mevrouw Bromley’ voegt hij een nieuw hoogtepunt toe aan zijn fel gesmaakte oeuvre. Door vrij onontgonnen gebied aan te snijden, legde hij de lat voor zichzelf bijzonder hoog voor zichzelf. ‘Maan en zon’ moet je gelezen hebben.’ – Cutting Edge Cuttingedge ‘Prachtboek!’ – Zin ZIN ‘Maan en zon is een Brijs van een hele goeie cru. Brijs groeit met dit sterke en bij momenten aangrijpende verhaal in zijn schrijverschap.’ – Het Belang van Limburg Limburgs Dagblad / Dagblad de Limburger ‘Stefan Brijs tekende met 'Maan en zon' voor de Grote Antilliaanse Roman van de 21e eeuw.’ – Knack.be Knack ‘Roerend en belangwekkend.’ – NRC Handelsblad NRC Handelsblad ‘De zinnen zijn helder, toegankelijk, ongepolijst, soms op het hoekige af. Brijs verteld in een hoge vaart, op een krachtige toon - wat niet wil zeggen dat hij zichzelf geen sentiment toestaat. [...] Stefan Brijs laat in zijn Grote Antilliaanse Roman tegelijk zien hoeveel en hoe weinig een leven waard is. Een huiveringwekkende prestatie.’ – HP/De Tijd HP/De Tijd