In 'Bloed krijg je er nooit meer uit' van Philip Snijder gaat een vijftigjarige man op zoek naar zijn tien jaar jongere, enige zus. En dat terwijl hij toch weet waar zij zich bevindt: in het mortuarium van een ziekenhuis. De vorige avond is ze met spoed opgenomen. Tevergeefs. De dag na haar plotselinge dood doolt hij urenlang door haar huis, alleen, zoals hij dat tegelijkertijd doet in zijn herinneringen - aan haar, en aan zijn eigen zelfzuchtige afzijdigheid bij haar ondergang. Ondertussen staat zijn eerste boek op punt van uitkomen: een onthullende roman over zijn kindertijd en zijn familie in een achterbuurt. 'Bloed krijg je er nooit meer uit' prikkelt en schrijnt zoals het treurigstemmende leven van zijn zus schuurt, tot het ongemak oplost in een bevrijdende lach. Tijdelijk. '(E)en roman die vanaf het begin je hart verovert. De toon is goed, de stem klopt, de stijl is ingetogen waar dat moet, maar fel waar dat nodig is. Bijvoorbeeld om de lezer verontwaardigd te maken over de arrogantie van hogeropgeleiden ten opzichte van mensen die weliswaar geen universiteit hebben bezocht, maar wel aten zien 'echte mensen' te zijn. Bloed krijg je er nooit meer uit verdient lezers die dat kennen, het verschil tussen mensen en 'echte mensen', u bijvoorbeeld. – **** De Limburger Limburgs Dagblad / Dagblad de Limburger ‘Snijder [beschrijft] van binnenuit het ongemak dat de man had bij zijn domme, ietwat onaangepaste familie. Met de typerende dialogen, de onbegrijpelijke houding van diverse familieleden en de enorme simpelheid waarmee de familie van de man in het leven staat overtuigt Snijder de lezer al snel: dit is geen familie waar de man thuishoort. De goed beschreven psyche van de mens en de ingewikkelde familierelaties redden Bloed krijg je er nooit meer uit.’ – Tzum Tzum.nl ‘Als lezer word je zo in de rol van voyeur gedrongen, je weet bijna niet waar je kijken moet, je neiging om je met de hoofdpersoon te vereenzelvigen wordt telkens opnieuw beproefd. Heel dubbelzinnig maar ook een heel sterk literair effect van wat verder natuurlijk ook gewoon een klassiek gegeven is: het goudmijntje van de ongelukkige jeugd.’ – Trouw Trouw 'Ontroerend, hilarisch, ongemakkelijk en ongelooflijk dichtbij.' – Margriet Margriet ‘Bloed krijg je er nooit meer uit [is] Snijders meerduidigste en interessantste werkt tot nu toe. Literaire jury’s lieten zijn boeken meestal links liggen, mogelijk afgeschrikt door de evidente autobiografie. Daar moet maar eens een einde aan komen: er zijn weinig auteurs die zichzelf zo voortvarend met het fileermes te lijf gaan.’ – **** NRC Handelsblad NRC Handelsblad 'Schaamte en narcisme, dat drijft de hoofdfiguur, een vervaarlijk mengsel dat deze roman uittilt boven het genre van een platte afrekening met een milieu.' – de Groene Amsterdammer De Groene Amsterdammer ‘Snijder weet met zijn los gestructureerde romans precies te balanceren op het punt waar pijn en humor elkaar raken, sentimentaliteit en subtiliteit.’– de Volkskrant De Volkskrant ‘Pijnlijk scherp wordt het leven van de zus beschreven.’ – **** NRC next NRC Next 'Een pijnlijke, treurige en aangrijpende klucht.' – **** AD Magazine AD Magazine