Een historicus probeert zijn familieverhaal te ontrafelen, maar houdt zich daarbij niet altijd aan de historische feiten. De scheidslijn is soms dun, maar het helpt hem wel zijn verhaal te vertellen. Wanneer een jonge historicus stuit op het verhaal van zijn overgrootvader Edvard, die bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in Finland voor de keuze werd gesteld om al dan niet zijn land te dienen, besluit hij zijn in het slop geraakte carriere een wending te geven. Hij zet de gebeurtenissen op papier en bereist het gebied waar een deel van zijn zijn familie nog altijd woont. Maar houdt hij zich wel aan de historische feiten? Wat verzint hij erbij, wat is geoorloofd, wat gaat te ver – en waarom? Finland nam deel aan de Tweede Wereldoorlog, aanvankelijk in een defensieve oorlog tegen de Sovjet-Unie, gevolgd door een nieuwe strijd tegen de Sovjet-Unie in samenwerking met nazi-Duitsland, en uiteindelijk samen met de geallieerden tegen nazi-Duitsland. Toen de betrekkingen met de Sovjet-Unie tijdens de oorlog veranderden kwam Finland in de situatie te staan ​​voor, toen tegen en vervolgens voor de algemene belangen van de geallieerde machten . ‘Lankamp essayeert vaardig en zet de ideeën van zijn verteller helder uiteen (...). De compositie van Uiterste dagen is ingenieus. (...) deze zelfbewuste benadering [heeft] ook uitmuntende passages opgeleverd.’ - Lodewijk Verduin, De Groene Amsterdammer De Groene Amsterdammer ‘Ferdinand Lankamp (1989) is een nieuwe ster aan het Nederlandse literaire firmament.’ – Evelien Walravens, Hebban.nl Hebban.nl ‘Lankamp [is] uitstekend in staat een verdwenen, en in onze streken weinig bekende, wereld voorstelbaar te maken, inclusief de morele dilemma’s van die tijd.’ - André Keikes, Tzum Tzum.nl ‘[Lankamp] toont aan dat hij zijn vak serieus neemt.’ - Sebastiaan Kort, NRC Next NRC Next