Vier jonge meiden leven zich uit op het gebied van seks en geweld in de traditie van de grote Libertijnse roman maar gaandeweg wordt duidelijk dat ze door iets groters gestuurd worden. Vier tienermeisjes delen een duivelse drift naar seks en geweld. Na een bruut bezoek aan de havenstad Hamburg verplaatsen ze hun uitspattingen naar een kunstwerk, een ondergronds bontgekleurd ‘darmstelsel’. In de verlaten tunnels kunnen de meiden zich pas echt uitleven en verpulveren ze niet alleen de grenzen van de heersende moraal, maar ook die van de taal. De vraag die boven hun avonturen blijft hangen: wat dríjft de meiden? Of beter: wíé drijft de meiden? De lezer construeert mee en wordt hoe dan ook meegezogen in een gitzwarte, verslavende vertelling. De vijf staat in de traditie van de grote libertijnse roman, waarin van oudsher de grenzen van ‘het toelaatbare’ worden onderzocht. ‘Het is gruwelijk, echt gruwelijk (…) en toch is dit een goed boek. (…) Die gruwelijke scenes zijn ingebed in een heel ingenieus vertelperspectief. (…) Door zo te spelen met die vertelinstanties laat hij eigenlijk zien dat je de schrijver niet moet verwarren met het proza. Het is een viering van de vrijheid van meningsuiting en breedte van de literatuur en in die zin een heel knap werk.’ - Bo van Houwelingen Bo van Houwelingen Nieuwsweekend op Radio 1 ‘Het is alsof je als lezer een hele fles tabasco in één keer in je keel gegoten krijgt. […] Ook dit boek is weer uiterst virtuoos geschreven, wat het enorme talent van Dautzenberg wederom bevestigt.' Ivar Hoekstra Dagblad De Limburger ‘Zijn onlangs verschenen roman De vijf is de zoveelste verrassing die Dautzenberg de lezers bereidt. En wat voor verrassing! (...) Het moge duidelijk zijn: Dautzenberg passeert opnieuw alle limieten en beperkingen van de gangbare roman. Hij onttakelt vakkundig het onderscheid tussen schrijver en personages, tussen woorden en werkelijkheid, tussen echt en verzonnen en hij doet dat onnavolgbaar.' Jos Joosten www.neerlandistiek.nl