In dit ultieme zomerboek volgen we Alex, entertainer bij een clubhotel op Mallorca. Wie zijn we als we niets hóeven? Geestig en ontroerend schetst Verhulst ons onvermogen om de boel de boel te laten. Ze hoefden heel even nergens in uit te blinken, niet in hun job, niet in hun sport, niet eens zoveel in het ouderschap zelfs. Het veel te kleine cadeautje van het kapitalisme was dit verlof, een doekje voor het leegbloeden, de grote schijnvertoning van de welvaart. En dus dienden ze te worden verwend. Bechamel Mucho begint als een zonnige diavoorstelling van een zorgeloze zomer, waarbij allerhande gasten van een Spaans clubhotel de revue passeren. Maar schijn bedriegt, want al snel ontvouwt zich een scherpe en meeslepende schets van de consumptiemaatschappij. De kersverse weduwe, de alleenstaande moeder met kind, de vrouwelijke helft van een uitgeblust echtpaar, de jonge stewardess op zoek naar ontspanning, de fitte fietser, iedere gast heeft haar eigen verhaal. En allemaal willen ze, al dan niet voor een nacht, Alex, de animator van het hotel. En het is Alex die aan het einde van het seizoen moet beslissen wat hij gaat doen. Of eigenlijk: wie hij wil zijn. ' […] een sterke psychologische roman, waarin Verhulst met weinig woorden zijn personages neerzet.' RTV Lansingerland - Woordkunst ‘Stilistisch brio, verbeelding en donkere humor.’ Het Nieuwsblad 'Het boek is in talige, scherpzinnige en humoristische stijl geschreven.' NBD Biblion 'Al snel ontvouwt zich een scherpe en meeslepende schets van onder anderen een kersverse weduwe, een alleenstaande moeder met kind, en een jonge stewardess op zoek naar ontspanning.' Levende talen magazine ‘Het is knap dat Dimitri Verhulst met zijn vuige taal, wild en ongenuanceerd om zich heen slaand, uiteindelijk toch weet te ontroeren.’ Het Parool 'De roman Bechamel mucho is een nieuw hoogtepunt in het werk van Dimitri Verhulst […]. Het boek leest als een trein, oogt als een klucht en laat de lezer regelmatig schateren van het lachen.' Nederlands Dagblad 'Bechamel Mucho, een bespotting van ordinaire burgerlijkheid in een vakantieresort, maakt een frisse, gedreven indruk. Ook omdat Verhulst speelt met zijn eigen neiging tot overdrijving en bombast. […] Venijnig en geestig.[…] Een stormram van een roman.' [waardering: 5 ballen] NRC 'Ondanks het luchtige karakter heeft de roman wel degelijk diepte.' Trouw Letter & Geest 'Ondanks de soms merkwaardige compositorische keuzes is Bechamel Mucho een van de betere werken van Dimitri Verhulst, die psychologisch in topvorm is. IJzersterk is de nu eens bondige en dan weer uitbundige wijze waarop Verhulst de spot drijft met verschijnselen uit het moderne westerse leven.' De Volkskrant ‘Spectaculair ronkend, misantropisch proza.’ De Standaard ‘Ongelooflijk taalgebruik en virtuoos schrijven, zo prachtig.’ Nooit meer slapen (VPRO Radio 1) 'Niet alleen stilistisch maar ook psychologisch is Verhulst in topvorm. […] IJzersterk is bovendien de nu eens bondige en dan weer uitbundige wijze waarop Verhulst de spot drijft met verschijnselen uit het moderne westerse leven.' De Volkskrant