Met ‘En ik herinner me Titus Broederland’ heeft Auke Hulst – bekend van de autobiografische roman ‘Kinderen van het Ruige Land’ – een intrigerende roman geschreven. De tweelingbroers Broederland wonen in een afgelegen bos, waar ze zich bezighouden met verboden boeken en hun gitaar. Tot een catastrofe hen van huis verjaagt. Ze trekken een vijandige wereld in waar alles draait om religie en de winning van grondstoffen. Maar waarin schuilt het grootste gevaar? In de opengebarsten aarde, in andere mensen of in henzelf? Auke Hulst toont zich andermaal een meester in het oprekken van literaire grenzen en dringt hij diep door in de belevingswereld van jonge mensen die buiten de samenleving staan. Over ‘Slaap zacht, Johnny Idaho’ schreef de pers onder andere: ‘dit is topschrijven.’ In De Groene Amsterdammer’ en ‘Meesterlijk.’ NRC Handelsblad «««« ‘Hulst creëert een mythische wereld, met een vreemde, eigen taal. Het lef om zo ver van de Nederlandse literaire traditie af te dwalen verdient lof. En de naargeestige eindtijdsfeer met surrealistische tinten, gevangen in poëtische taal, blijft lang hangen.’ NRC Handelsblad ‘Auke Hulst stookte zijn toch al niet geringe schrijfverlangen in deze roman hoog op. De ambitie in dit boek is groter, mythischer, angstaanjagender. Zijn zinnen staan onder hoogspanning, ze jagen voort en voort.’ De Groene Amsterdammer In deze gewaagde roman balanceert Hulst op de scheidslijnen tussen genres, maar hij blijft in evenwicht en dat is knap. Nederlands Dagblad «««« ‘Een fenomenaal beschreven, apocalyptische wereld. Door de uitgekiende stijl, een unieke mengvorm van registers, bloemrijke passages, platte dialogen, en gezochte neologismen. De taal zou volstaan om dit boek boeiend te houden, maar daarboven krijgen we ook nog eens de hartverscheurende melancholie van de intiemste relatie denkbaar, die stukje bij beetje kapotgaat.’ De Standaard