Wat is het leven waard als het niet een beetje kapot is? In Sparagmos duikt Hans Dekkers in het Dionysos-ritueel, waarbij het lichaam van een mens of dier in een roes uiteengereten wordt. In zinnenprikkelende gedichten verkent Dekkers een wereld waarin genot niet zonder pijn kan en waarin een heldere kijk op het leven niet kan bestaan zonder het offer en de beneveling. Sparagmos is een bundel vol verscheurdheid en versplintering.ruk me uiteen, dierbare vriend,in alle levens die ik ben, in alle personen,alle plekken en herinneringen,in alle jaargetijden, in alle woordenondanks een gordel van vlees, een gevliesdeomheiningvallen wij uiteen in eenmalige sintelsoplichtend met ieder een eigen gezichtvuurvliegjes in een bronzen zonsondergangop een strand in de snerpende zonde lichamen, perfect en lijdend, volgestouwdmet verleden en toekomstdruipend van onmatige sentimentensta ik op, sta ik met ontvangende handenmet mijn buik vol verzinselsvol fabels, fictie, verdichtselssplijtend zal de wereld zijn majesteitontvouwen Zijn gedichten zijn hevig, plastisch, steken niets onder stoelen of banken (...) visioenenkunst van de bovenste plank' Vrij Nederland