Eva van Liere, 37 jaar, lerares, vrouw, poëzieliefhebster, junk. Ze houdt wanhopig van het leven, maar ervaart dat niet als wederzijds. Ze verloor haar relatie en later haar werk, omdat ze het met een leerling deed. Ze kan zich niet herinneren of dat allemaal gebeurde om hoe ze is, of dat ze zo is omdat dat allemaal gebeurde.
Woordfetisjiste, misantrope, borrelbefster. Hoed u: ze neukt terug, maakt kutafdrukken op uw nieuwe bank en schreeuwt haar naam van de daken. En ja, haar leven raakt volledig ontspoord. En ja, ze begint alsnog een relatie met de leerling. Misschien kan zijn liefde haar redden. Of is Eva een gevallen vrouw die nooit meer op zal staan? Die nooit meer op wil staan?
‘Het soort existentiële wanhoop waarop Madame Bovary of Anna Karenina jaloers zouden zijn.’ – HUMO
‘Geweldig boek. Wat een stijl. Wat een kracht. Wat een zelfverlies. Wat een humor. Wat een seks.’ – Ronald Giphart
‘Tragisch beladen, originele woordkunst. Een feest om te lezen.’ – Jeroen Vullings, Vrij Nederland
‘Een koortsachtig, goed geschreven verhaal.’ – Trouw
‘[doet] denken aan het betere werk van Verhulst’ – HUMO
