De zitkamer is verlaten als ik terugkom. De lege taartbordjes zijn achtergebleven als tableau vivant rondom de stervende. Dat ene bordje met het roze marsepeinen taartje lijkt te wachten, het waxinelichtje ernaast brandt dapper door voor de stille jarige.Op zijn verjaardag in 2015 stierf de vader van Marlies aan de gevolgen van alvleesklierkanker. In dit intieme sterfportret beschrijft ze op openhartige wijze haar beleving van de periode rondom zijn dood. Ze zoomt in op zijn laatste maanden, dagen, de begrafenis en de periode van rouw erna, maar ook op hun relatie. Terwijl haar vader in zijn laatste dagen steeds verder wegdrijft, komt hij door herinneringen en laatste gesprekken juist dichterbij. Marlies ontdekt dat hij goed is in sterven, misschien wel beter dan in leven.Het overlijden van een dierbare is voor elk mens uniek en tegelijkertijd is rouw ook iets universeels. Hoe ga je om met een ouder die dood gaat? Hoe laat je je kinderen kennismaken met de dood? Waar vind je troost? Hoe houd je de herinnering aan iemand levend? En: waar is hij toch?
