Hugo de Vroom treedt met deze poëziebundel in de voetsporen van schrijvers en dichters die reisden door Europa. Op het ritme van de trein - zijn manier van reizen - belicht hij in fraaie en weemoedig stemmende verzen de gebeurtenissen die hem ertoe brachten Europa voorlopig (?) vaarwel te zeggen. -Ik voel mij meer muzikant dan dichter: ik luister naar de muziek van het leven, om er vervolgens over te schrijven. De rustgevende cadans van een trein is de volmaakte omgeving voor mij: ik kan tot in het diepste van mijn ziel reiken en me concentreren op dat wat er werkelijk toe doet...-De essentie (en de schoonheid) van het leven ligt verborgen in de spontane ontmoetingen die je elke dag opnieuw kunt hebben. Het leven is één lange reis met veel ontmoetingen, en de laatste is die met de dood. Reizen is een geconcentreerde vorm van leven, en bij de vele ontmoetingen hoort veelvuldig afscheid nemen. Afscheid en ontmoeting, dood en leven, ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.Een reisverslag in dichtvorm dat leest als een roman. In dit berijmd reisdagboek treint de dichter door Europa, niet als een massatoerist, want 'Het echte Europa wordt ontdekt via de achterdeur'. De Vroom is een volbloed romanticus volgens het adagium 'Dort wo du nicht bist, dort ist das Gl?ck'. De onbereikbare geliefde is dan ook een onmisbaar thema: hij moet immers verder, zij heeft ergens een ander en dan is er nog de taalbarri?re. Toch voelt hij zich ook bevrijd en opgelucht als hij haar weer kan verlaten. De dichter wordt duidelijk het meest geraakt door het trieste leven in Oost- en Centraal Europa. De rijke cultuurgeschiedenis van de steden daar is in zijn ogen volkomen verpest door zowel communisme als consumentisme. Weemoed en dromerigheid worden opgeroepen door Spaanse en Spaanstalige gebieden. Enkele gedichten zijn in het Spaans geschreven. Dankzij de eenvoudige zinsconstructies met hier en daar rijm kan de lezer gemakkelijk 'meereizen' met De Vroom. 23-08-2012 Els van Geene NBD|Biblion recensie