In 2018 is het tweehonderd jaar geleden dat de eerste Kolonie van Weldadigheid werd opgericht, met een ongekend ambitieus plan: door middel van landbouw ‘den toestand der armen en lagere volksklassen verbeteren’ en ze verheffen tot beschaafde burgers. Hoe ging dat verzedelijken en beschaven in z’n werk? En werden de koloniebewoners er ‘betere mensen’ van? Al snel ontstond de behoefte aan een plek waar onzedelijke en onwillige kolonisten konden worden afgescheiden van de rest. Hiervoor werd een ‘strafkolonie’ ingericht, in eerste instantie op de Ommerschans en later, vanwege ruimtegebrek, ook in Veenhuizen. In De strafkolonie verwerkt Wil Schackmann de lotgevallen van ‘bannelingen’, inwoners en opzichters tot een levendige geschiedenis over een toegepast maakbaarheidsideaal. ‘Schackmann geeft met een veelvoud aan citaten uit brieven en processtukken mensen uit lagere klassen een gezicht.’ – Geschiedenis Magazine Geschiedenis magazine ‘Schackmann licht in zijn boek tal van dossiers, waarmee een keur aan persoonlijke geschiedenissen en institutionele bedilzucht tevoorschijn komt.’ – Trouw Trouw ‘In 1818 ontstond de Maatschappij van Weldadigheid, opgericht door Johannes van den Bosch. Deze idealist geloofde in de maakbaarheid van de samenleving door arme, ontwrichte gezinnen en paupers scholing en werk te geven. Voor de hardnekkig, ‘onzedelijke’ en ‘onwillige’ armen kwam in Ommerschans en later in Veenhuizen (vanaf 1823) een zogeheten Stafkolonie tot stand. Hoe het er daar aan toe ging, lezen we in De strafkolonie.’ – Historiek Historiek ‘Wil Schackmann beschrijft op fascinerende wijze een belangrijke periode van onze geschiedenis.’ – De Leesclub van Alles De leesclub van alles