Het debuut van Adriaan van Dis, over het jongetje Nathan Sid, dat opgroeit in een Nederlands-Indische familie met drie bruine zusjes en een strenge vader. Nathan Sid is het verhaal van een jongetje dat opgroeit tussen twee culturen: het Indië van de gerepatrieerde vader, moeder en zusjes en het Holland van na de oorlog. Het is een van de klassieken van de zogenaamde tweede generatie. Nathan was een karnemelkbaby en moest de moederborst ontberen. Galbulten en steenpuisten waren zijn lot. Omdat de twee horoscopen die zijn moeder voor hem had laten trekken vele kwalen voorspelden, stond zijn opvoeding in het teken van zuivering. Ook de smaak van slaag kende Nathan al jong. Pa Sid regeerde met de liniaal en Nathans drie oudere zusters trapten hem op zijn tenen en smoorden hem in hun apenliefde. Een novelle waarin eten, oorlog en natuurgeneeswijze een wonderlijke band aangaan. Met foto's uit het familiealbum, toegelicht door de auteur. Nathan Sid is een mooi debuut. [Dis] gebruikt daarbij niet alleen uiterst compacte, haast laconieke zinnetjes, maar ook wat Prikkebeen-achtige versjes die aan dit levensverhaal elke zweem van zwaarwichtigheid ontnemen, maar niet zijn overtuigingskracht. – WILLEM KUIPERS IN DE VOLKSKRANT De Volkskrant De beschrijvingen zijn heel precies en ontroerend. [...] Tamelijk afstandelijk, zonder rancune. Dat maakt het tot een vrolijk, fris boekje ondanks de vader, die in huis met de lineaal regeert, en de drie oudere halfzussen die hem pesten. - DE VOLKSKRANT Een lust om te lezen. – NICO SCHEEPMAKERS IN UTRECHTS NIEUWSBLAD De Volkskrant Een meesterwerkje, zo mag Nathan Sid - jeudherinneringen van Adriaan van Dis, zonder enige terughoudendheid genoemd worden. Waarom? Omdat het prachtig gecomponeerd is helder van toon, sober van taal en geraffineerd eenvoudig van structuur. – WIM VOGEL IN HAARLEMS DAGBLAD Haarlems Dagblad Een geroutineerde schrijver aan het woord, met een perfecte stijlbeheersing. – ALEID TRUIJENS IN NRC HANDELSBLAD NRC Handelsblad Wat is bepalend voor de charme van Nathan Sid? Zijn onmetelijke beklagenswaardigheid als het om zijn persoon gaat, de stilistische gaven van Adriaan van Dis als we spreken over het boek. [...] Er is nauwelijks een zin in Nathan Sid die niet een speciale glans heeft: alle zelfstandige naamwoorden hebben bij Van Dis iets extra’s, alle personages hebben iets curieus. [...]Nathan lééft. – CAREL PETERS IN VRIJ NEDERLAND Vrij Nederland