December donkerste maand, lichtste maand, voor de één een feestmaand, voor de ander een rampmaand is de maand van de lange, gure avonden. Van de gordijnen dicht en een boek op schoot. En dan het liefst een boek waarin het sneeuwt, en meisjes met zwavelstokjes voor de ramen staan. Een jongen van achttien zet nog steeds zijn schoen, met een wortel erin en een bakje water ernaast. Een echtpaar weet niet van elkaar dat ze twee daklozen in hun huis-in-aanbouw van een slaapplaats en proviand voorzien. Omdat het bijna Kerstmis is, durven ze de arme zielen niet weg te sturen. Eén ding hebben de personages van Vonne van der Meer gemeen: ze volgen hun verbeelding. ‘Van der Meer is verteltechnisch een kampioen van het understatement. Niet in de zin van ironie. Ik doel op haar kunst van het weglaten, van broeierig suggereren met maximaal effect.’ – Vrij Nederland Vrij Nederland ‘Vonne van der Meer serveert geen copieuze kerstdiners, maar kleine, magische verhalen over redelijk normale mensen die ze met heel weinig woorden op de haar bekende manier tot leven wekt.’ – De Telegraaf Telegraaf