De Oostenrijkse filosoof en socioloog Otto Neurath (1882 - 1945) is een van de belangrijkste exponenten van de modernistische beweging in de twintigste eeuw. Hij was lid van de Wiener Kreis, uitvinder van het beroemde ISOTYPE-systeem voor grafische communicatie en voorvechter van de Unity-of-Science-beweging. Zijn levenslange fascinatie voor collectiviteit en zijn vernieuwende ideeën over de moderne metropool brachten hem in contact met de leidende intellectuelen van zijn tijd, van Adolf Loos tot László Moholy-Nagy, van Sigfried Giedion tot Le Corbusier, en van grafisch vormgever Gerd Arntz tot de Nederlandse architect en stedenbouwkundige Cornelis van Eesteren.Neuraths vooraanstaande positie op het gebied van grafisch ontwerp en filosofie wordt al langer onderkend, maar zijn werk op het gebied van architectuur en stedenbouw is ten onrechte veronachtzaamd. Dit boek biedt voor het eerst inzicht in Neuraths fundamentele bemoeienis met de twintigste-eeuwse metropolis en toont ook zijn invloedrijke ideeën over collectiviteit en universaliteit, resulterend in zijn belangrijke bemoeienis met de Congrès Internationaux d'Architecture Moderne (CIAM), zijn samenwerking met het project Cité Mondiale van Paul Otlet en zijn pleidooi voor een universele taal voor de communicatie van stedenbouwkundige opgaven en ontwerp. Dit boek biedt zowel een nieuw perspectief op een van de belangrijkste intellectuelen van het modernisme, alsook een nieuw perspectief op de relatie tussen stedenbouw en metropool in de twintigste eeuw.