Net als in haar gedichten weet Kira Wuck in deze verhalen met ogenschijnlijk eenvoudige zinnen een universum aan betekenis op te roepen. Ze laat de lezer kennismaken met de meest kleurrijke personages: een aan coke verslaafde bouwvakker, een boer die liever met zijn kippen praat dan met zijn Filipijnse vrouw, en een echtgenote die zichzelf uithongert omdat ze haar zwaarlijvige man niet kan verdragen. De werkelijke kracht van deze verhalen schuilt onder de oppervlakte: hoewel er op het eerste gezicht veel te lachen valt, weet Wuck haar personages in al hun onhandige menselijkheid pijnlijk realistisch neer te zetten.Over Finse meisjes:‘Dit zijn zinnen die ik wil lezen voor het slapengaan.’ Arnon Grunberg‘Onverwachte beelden, die mijn geroutineerde zondag op een aangename manier op losse schroeven zetten.’ Remco Campert Een zorgvuldig opgebouwde Carveriaanse spanning (...) langs de lijnen van Camus' absurdisme. NRC Opnieuw weet Wuck in enkele eenvoudige zinnetjes een hele wereld op te roepen (...). Taal en beeld zijn scherp gesneden. Voor de tweede keer een daverend debuut. Trouw Ze zet het melancholische absurdisme uit haar veelgeprezen dichtbundel Finse meisjes voort, met veel neurotisch etende, drinkende en neukende mensen. (...) Precies als je denkt dat het allemaal wel heel absurd wordt, laat Kira Wuck je van haar personages houden. Vrij Nederland Kira Wuck maakte eerder indruk met de dichtbundel Finse meisjes, en laat in Noodlanding zien dat haar korte verhalen net zo vervreemdend zijn. De Morgen