In Dwaallichten onderzoekt Gerda Blees de menselijke behoefte om het onbegrijpelijke te begrijpen. Een wereld van zoekende, verliefde, vragende en verwarde personages komt tot leven. Terwijl de verwarring toeneemt, beginnen hun verschillende stemmen door elkaar te lopen. Met betoverende beelden laat Blees zien dat onder de wanhoop en de waanzin de lichten in het asfalt blijven glimmen.Over Aan doodgaan dachten we niet:‘Gerda Blees kiest de juiste details, ze doorziet de menselijke komedie en met liefde begeleidt ze haar personages naar hun veelal noodlottig einde, zo liefdevol dat de lezer zich wel met dat noodlot moet verzoenen.’ Arnon Grunberg Blees [probeert] in klare taal personages of gebeurtenissen te vangen met een bijzonder gevoel voor detail. (...) We zijn overtuigd.
Het Parool
Net als haar proza getuigt haar poëzie van een unieke blik op het menselijk wel en wee. (...) Deze poëzie zet de wereld op zijn kop.
Friesch Dagblad