'Op 1 mei 1991 overleed mijn moeder en ik vroeg me af waarom er wel A N D R I E S B A A R Tnaar haar bloed was gekeken, maar niet naar haar, wel in het pipet enniet in haar ogen. Wie wat ontdekken wil, moet zich kunnen laten verrassenen niet alleen maar kijken naar wat is voorgeschreven.'Dit is een essay over aandacht, en over de wetenschap, politiek en zorgdie haar aan banden leggen hoewel mensen ernaar snakken. In kleinestudies voert de auteur verkenningen uit naar uiteenlopende aspectenvan aandacht. Hij neemt de lezer mee in een caleidoscopisch betoog: devele invalshoeken geven even zovele toegangen tot aandacht, brengenhaar rijkdom aan het licht en verhelderen haar gecompliceerde karakter.Andries Baart is bijzonder hoogleraar in de vakgroep PraktischeTheologie/Sociale Wetenschappen aan de Katholieke TheologischeUniversiteit te Utrecht.Met dit boekje richt hij zich vooral tot uitvoerenden, leidinggevenden,opleiders, onderzoekers, beleidsmakers en politici in de sectoren zorg,welzijn, pastoraat en dienstverlening. Het essay sluit aan bij de presentietheorie,waarover hij eerder publiceerde en die een boven verwachtinggoede ontvangst kreeg.