150 jaar na de komst van apostel F. Schwartz naar Nederland verschijnt het boek van Berry Brand over de (voor)geschiedenis van Het Apostolisch Genootschap. Het begint met de rond 1830 in Groot-Brittannië ontstane apostolische opwekkingsbeweging en eindigt met het aantreden van apostel A. Wiegman in 2011.Hoe kon een beweging die zich oorspronkelijk afkeerde van de wereld en nog slechts heil verwachtte van de wederkomst des Heren uiteindelijk uitkomen bij een religieus-humanistische groepering? De verklaring ligt in het feit dat de beweging in de loop der tijd verschillende malen nieuwe wegen insloeg. Meestal ging dit gepaard met scheuringen in de apostolische gelederen, waar tot nu toe geen verantwoord geschiedkundig oordeel over bestond.Na de dood van apostel Schwartz werd in Nederland door apostel Krebs het 'nieuwe licht' geïntroduceerd. Sindsdien werd de wederkomstverwachting in de praktijk meer en meer verdrongen door de verheffing van de apostel. Deze ontwikkeling bereikte haar hoogtepunt bij apostel L. Slok. Apostel J.L. Slok gaf een veel bescheidener invulling aan het apostolaat. Het monumentale geschiedwerk van Berry Brand werpt een geheel nieuw licht op de wegen die de apostolische beweging heeft gevolgd.B.L. (Berry) Brand (1941) studeerde geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Hij studeerde af op een doctoraalscriptie over Edward Irving, voortrekker van de apostolische beweging. Hij is een kenner bij uitstek van de apostolische geschiedenis. In 2000 hield hij de Eerste J.H. van Oosbreelezing, Van wederkomstverwachting tot werk in de wereld. In de serie Wegwijs (Kok , Kampen) publiceerde hij De apostolischen (2001). Hij droeg bij aan de veertiende Van Oosbreelezing: 'Geloof in uzelf'. De betekenis van apostel J.H. van Oosbree (1862-1946) in context (Eburon, Delft, 2013). Het Apostolisch Genootschap werd opgericht in 1951, maar kent, voortgekomen uit de apostolische beweging, een lange voorgeschiedenis. Begin jaren 1830 werd in het Verenigd Koninkrijk de Catholic Apostolic Church opgericht, geleid door twaalf apostelen die geloofden dat de wederkomst van Christus nog tijdens hun leven zou plaats vinden. Uit alle christelijke naties - verdeeld naar de twaalf stammen van Israël - zouden de 144.000 (Openb. 7.1) uitverkorenen moeten worden verzameld. Toen de wederkomst uitbleef en apostelen stierven, ontstond een conflict over herbezetting van de opengevallen plaatsen. Dat leidde in Duitsland tot afscheiding en nieuwe groeperingen. Een daarvan deed zendingswerk in Nederland wat onder andere de oprichting van de Herstelde Apostolische Zendingsgemeente in de Eenheid der Apostelen (HAZEA) tot gevolg had. in deze kerk krijgt de apostel een steeds belangrijkere positie, hij wordt gezien als de teruggekomen Christus, 'de sprekende mond Gods'. de eindtijdverwachting zwakt af, de Bijbel wordt minder belangrijk. deze lijn wordt doorgetrokken in het Apostolisch genootschap, van de HAZEA afgescheiden, en in 1951 opgericht. Dit boek biedt een zeer gedetailleerd historisch overzicht en is vooral geschikt als naslagwerk. 11-07-2014 L.G. Jansma NBD Biblion