Graf 106. Reizen in het spoor van de Tinnes volgt de Afrikaanse reis van Alexine Tinne en haar moeder Henriëtte Tinne-van Capellen. Beide reislustige vrouwen vertrokken als 'toeristen' in 1861van Den Haag naar Zuid-Soedan, alwaar Henriëtte in 1863 overleed. Op de terugweg voerde Alexine haar moeder in een tinbeslagen reiskist vierduizend kilometer met zich mee. Zelf werd Alexine in 1869 op 33-jarige leeftijd in Libië vermoord.In Zuid-Soedan bezoekt de auteur in 2013 plekken die de Tinnes aandeden (lieux des mémoires) en volgt een deel van de route noordwaarts van Henriëtte in haar kist, via Khartoem en Cairo terug naar Den Haag. Tijdens zijn Reizen in het spoor van de Tinnes wil Willink erachter komen wat hen bezielde om die levensgevaarlijke tocht te ondernemen. Na bewondering voor hun reisprestaties volgt verwondering over hun grenzeloze naïviteit. Hun dood overschaduwt hun 'toeristische avontuur'. Ze kwamen dan wel in Afrika waar geen westerse vrouw hen was voorgegaan, toch zijn de Tinnes het bekendst door hun fatale reisdrift. We laten dus deze ondernemende vrouwen graag hun verre reizen maken, tot ze dit met de dood moeten bekopen. Een TV-serie presenteerde onlangs de moord op Alexine Tinne als een spektakel waarbij extra veel bloed vloeide.Naast nieuwe feiten over hun dood voegt dit boek Henriëtte's doodskist toe aan het verhaal over de Tinnes. Of zijn er twee kisten? Bevat de enorme massieftinnen kist, die in 1868 daar diep beneden in 'Graf 106' in Oud Eik en Duinen werd bijgezet, de reiskist waarin Alexine haar moeder vanuit Zuid-Soedan meezeulde?Robert Joost Willink schreef al eerder over Europeanen in Centraal-Afrika in de negentiende eeuw. Over Alexine Tinne, haar reizen en haar etnografische verzameling verscheen van hem in 2011: The Fateful Journey. The expedition of Alexine Tinne and Theodor von Heuglin in Sudan (1863-1864). In 2012 verscheen van hem: Reis naar het noodlot. Het Afrikaanse avontuur van Alexine Tinne, met het volledige fotografische oeuvre van Alexine als fotopionier. Henriëtte Tinne ondernam met haar dochter Alexine een expeditie langs de Witte Nijl. Ze stierf er in 1863. Ze waren de eerste vrouwen die zó ver gekomen waren. Alexine vervoerde haar moeder in een tinnen kist mee terug naar Caïro, en begroef har onderweg vijf maal als er niet verder gereisd kon worden. De auteur reist Henriëtte na tot graf 1 0 6 op Oud Eik en Duinen in Den Haag waar ze in 1868 werd bijgezet. Hij bewondert de Tinnes vanwege hun moed en doorzettingsvermogen, maar verwondert zich over hun enorme naïviteit. Hij wil weten of Henriëtte in dezelfde tinnen reiskist is begraven en of ze er in opgevouwen was. De kranten geven inmiddels uitsluitsel. In eerdere boeken schreef de auteur over het fotografische oeuvre van Alexine en hij onderzocht de door haar verzamelde etnografica. In dit boek wil de auteur nadrukkelijk ook zijn eigen verhaal vertellen. Dus staan naast de vele boeiende details van de reiservaringen van de Tinnes ook de ervaringen - de gevaren onderweg, de hotels - van de auteur en zijn vrouw in dit boek. Met noten en moderne en negentiende-eeuwse foto's in sepia. Recensent: Lisette Eindhoven 17-03-2015 Lisette Eindhoven NBD Biblion