Een dood die niets bewijst (1931) is het verhaal van de liefde tussen Sandu en Irina, die niet zonder elkaar kunnen, al lijkt er te weinig te zijn wat hen werkelijk bindt. Aan de ene kant wil Sandu dat Irina er voor hem is, maar aan de andere kant bevredigt haar aanwezigheid hem niet. Als gevolg van zijn besluiteloosheid kan hij eigenlijk alleen van Irina af als zij een ander kiest of komt te overlijden. Deze beide gedachten, Irina met een ander en Irina dood, zijn funest voor Sandu’s gemoedsrust. En zo kwellen ze elkaar tot aan het fatale einde, dat ook geen uitsluitsel biedt … Anton Holban (1902-1931) wordt beschouwd als een van de grondleggers van de moderne roman in de Roemeense literatuur van het interbellum. Hij studeerde Franse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Boekarest, waarna hij enige jaren in Frankrijk verbleef. Anton Holban was een groot zelfverklaard bewonderaar van Marcel Proust, over wiens werk hij een aantal essays heeft gepubliceerd. De vier romans die hij schreef, voor zijn vroegtijdige overlijden aan de gevolgen van een blindedarmoperatie, gaan allemaal over moeizame liefdes. Hij benadert die liefdes rationeel, intellectueel, zelfs de lichamelijke liefde wordt ondergeschikt gemaakt aan de psychologische beleving ervan. In Roemenië is Een dood die niets bewijst nog steeds een sprekend voorbeeld van de moderne psychologische roman. In de serie OOST! verschijnt nog niet eerder in Nederlandse vertaling gepubliceerd werk van Oost- en Midden-Europese schrijvers.