In een bootje onder een paalwoning in de oude visserswijk zitten twee jongens en een meisje. Het is hun laatste schoolweek. Voordat de jongens naar zee gaan, laat het meisje hen beloven dat ze altijd bij elkaar zullen blijven. Wanneer de burgeroorlog uitbreekt, sluit een van de jongens zich aan bij de opstandelingen. Jaren later keert hij terug als officier van het zegevierende leger en schopt het tot voorzitter van het Volkscomité. De ander is een einzelgänger geworden, die zijn eigen occulte rijk heeft in een mysterieuze zwarte grot, waar hij, alleen en zonder hulpmiddelen, zijn leven waagt met het plukken van vogelnestjes. De mensen noemen hem Zwarte Duc. Ondanks de vijandschap die tussen de mannen groeit, blijven de levens van de drie kinderen in het bootje verbonden.Op een dag krijgt Zwarte Duc een geheim te horen dat de bodem onder zijn bestaan wegslaat. Terwijl de stad zich schrap zet voor een naderende tyfoon gaat hij voor de laatste keer naar zijn grot om af te rekenen met het verleden.Tyfoon speelt zich af in een fictief land, dat veel overeenkomsten vertoont met Vietnam. Behalve een ontroerend verhaal over een bijzondere driehoeksverhouding, is het een kroniek van een veranderende samenleving, waarin traditionele waarden goedschiks of kwaadschiks plaats moeten maken voor nieuwe. Het debuut van Rob Verschuren, de verhalenbundel Stromen die de zee niet vinden (2016), werd alom geprezen om zijn stijl en volkomen eigen toon. Renate Dorrestein schreef over deze verhalenbundel: 'Zo sfeervol, ieder beeld zo raak getroffen: een genot voor alle zintuigen.'Rob Verschuren (1953) woont sinds het midden van de jaren tachtig in het buitenland. Hij is getrouwd met een Vietnamese en woont tegenwoordig in Vietnam.