12 juli 1989 Ik reed naar Pretoria en had een intens gesprek met Theo Albrecht in Burocadia. "I may be a junior diplomat," zei hij, "but I studied Anthropology. I do place myself into the shoes of blacks. I saw how my parents treated them. I think, you are basically a conservative, Willem, that is the generation gap between us." Hij toonde me een memo van drie pagina's, afkomstig van "an outside source" waarin opmerkelijke dingen over mijn komende boek werden gezegd. De source was kennelijk de militaire inlichtingendienst. Het was "didactic in nature but negative about the SADF." Ook werd het boek beschouwd als hogelijk kritisch ten aanzien van de politieke leiders van de regerende Nationale Partij. "You speak in your book of their mental competence in a denigrating manner." Verder wordt de NP ook als racistisch omschreven. Dat haal je de donder, wat zijn ze dan? Het boek zou Zuid-Afrika omschrijven als "in full internal turmoil," en, aldus de kritiek, "the writer speaks of the struggle of liberation." Mijn benadering van de necklace-methode waarmee zwarten elkaar om zeep helpen, zou "phlegmatic" zijn. Het boek mist evenwicht. Oltmans schijnt het niet eens te zijn met dat "gematigde zwarten" worden vermoord. Toen ik die kritiek las was ik dermate verbaasd dat ik tegen Theo zei: "Oké, we verbranden mijn boek."