Wat gebeurde er in de jaren 1940-1945 in de stichtingen Rosenburg en Bloemendaal? De twee grote psychiatrische stichtingen lagen op nog geen vijf kilometer afstand van elkaar in Den Haag. Deze voorlopers van de huidige Parnassiagroep waren wezenlijk verschillend van elkaar qua cultuur en levenssfeer. Maar de Duitsers maakten geen onderscheid. Beide stichtingen moesten hun patiënten naar elders evacueren. Joden werden weggevoerd met een zekere dood voor ogen. Tegelijk probeerden besturen, artsen en verpleegkundigen hun patiënten zo goed mogelijk te verzorgen - een prestatie van formaat. Beslissingen nemen met de hete adem van de bezetter in je nek is vaak kiezen tussen twee kwaden. Dit boek schetst het verhaal van de betrokkenen - zowel personeel als patiënten - van beide stichtingen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een verhaal dat niet eerder is verteld. Corry van Straten (1947) kreeg na haar pensionering als pastoraal supervisor inzage in de archieven van de voormalige Haagse psychiatrische ziekenhuizen Rosenburg en Bloemendaal. Met intensieve medewerking van oud-werknemers en van de Haagse GGZ schreef zij dit indrukwekkende boek over het leven binnen de muren van deze instellingen in oorlogstijd. Een aangrijpend en bijna onvoorstelbaar verhaal over de praktijk van de toenmalige verpleging van 'krankzinnigen'. Dat de stichtingen totaal verschillende achtergronden hadden, maakte voor de Duitsers niets uit. De pati?nten moesten de gebouwen verlaten en de joden onder hen werden met een onzekere toekomst weggevoerd. De auteur beschikt weliswaar over een uitgebreide ervaring met de menselijke kant van de psychiatrie, het schrijven van een historisch verhaal is echter geen sinecure. Dat zij erin is geslaagd zo'n uitstekend leesbaar boek te schrijven verdient dan ook bewondering. Voor iedereen met gevoel voor Haagse historie, of met betrokkenheid bij psychiatrie, is dit boek een unieke vertelling. Bevat citaten, interviews, zwart-witfoto's en noten. 15-07-2015 Haaije Jansen nbd biblion