Deze autobiografie gaat over een echtpaar. Beiden zijn arts: hij gynaecoloog, zij anesthesioloog. Na hun beider pensionering openbaren zich bij haar symptomen die wijzen op de ziekte van Alzheimer. Deze autobiografie gaat over een echtpaar. Beiden zijn arts: hij gynaecoloog, zij anesthesioloog. Na hun beider pensionering openbaren zich bij haar symptomen die wijzen op de ziekte van Alzheimer. Ze wil er niets over weten, laat staan een onderzoek ondergaan. Haar toestand is onbespreekbaar: als ze al alzheimer zou hebben, moet haar man maar bij haar weggaan, vindt ze. De partner/mantelzorger probeert haar tegemoet te komen en de aandoening min of meer te negeren. Door vrienden en familie wordt er intussen al wel over gesproken. Een breekpunt is het moment wanneer een familielid haar confronteert met de dementie. Als het zo is, meent ze, zal ze ertegen vechten en laten zien dat ze er goed mee overweg kan. Ze vraagt haar man om haar in elk geval niet te laten opnemen in een 'inrichting' met daarbij de woorden: 'Laat me in mijn waardigheid'. Pas als ze op een morgen ontdekt dat ze alleen geslapen heeft omdat ze de avond tevoren haar echtgenoot niet meer als zodanig herkende en hem niet in haar bed wilde hebben, is ze genegen zich verder te laten nakijken. Dan blijkt dat ze reeds in een soort middenfase van het dementieproces zit. De mantelzorg wordt zwaarder als het proces verder gaat, met valincidenten, incontinentie en sterke cognitieve achteruitgang. Uiteindelijk kan ze niets meer en moet bij alle vitale functies geholpen worden. Het echtpaar krijgt te maken met het CIZ, het pgb, het zorgkantoor en de SVB. Er komt extra hulp ter ontlasting van de partner/mantelzorger. Zij vervlakt steeds meer, toont weinig emotie bij het bezoek van kinderen en kleinkinderen, die ze op een zeker moment niet meer kan benoemen. Ook haar partner en mantelzorger kan ze vaak niet meer plaatsen. En zo is er maar weinig meer van haar persoonlijkheid overgebleven. In korte scènes wordt een beeld gegeven van haar achteruitgang, van haar overgang van een levendige actieve echtgenote naar iemand met een diepe dementie. Hij vindt bij de begeleiding van zijn vrouw veel steun in momenten die zijn vastgelegd in beeldmateriaal van zijn echtgenote: beelden uit een vorig leven waar zij geen weet meer van heeft en die nu voor hem de gelukkige dagen van weleer zijn geworden. ,,Gooi me niet weg", zei Tineke Brouwer uit Leeuwarden tegen haar man Willem. Toen ze dat zei, waren haar hersenen al ernstig aangetast door alzheimer. Over dat ziekteproces schreef Willem Brouwer een aangrijpend boek. Lees verder via de link 14-01-2019 Trudy Oldenhuis Friesch Dagblad De afgelopen jaren las Brouwer tal van boeken over dementie. Wat hij miste was een boek vanuit het oogpunt van de partner. Hij vond er slechts een enkele uitgave over. Je had natuurlijk het boek Ma, van Hugo Borst. Maar als partners ligt het anders. Wij zijn 24 uur per dag bij elkaar. Zondag overhandigde hij het eerste exemplaar van het makkelijk leesbare, toegankelijke boek in het MCL aan Anne-Mei The, hoogleraar langdurige zorg en dementie. 'Dit boek is nodig', sprak zij. 'Heel indrukwekkend'. Lees verder via de link 04-12-2018 Goos Bies Leeuwarder Courant Inleiding 1 Verdringen en ontkennen 2010/2011 Het begin 2012 Een nacht alleen Familiedag Oppas oma Naar de huisarts? Laat me in mijn waardigheid 2013 Een avond alleen Een mevrouw die haar familie kwijt is Afscheid van haar auto Valincidenten Waar ben ik? 2014 Zorgen over Tineke Alcohol en dementie Niet meer alleen Snel oud geworden Kookproblemen De derde persoon Het naar bed gaan Contacten met de familie Kreta Bezoeken aan de huisarts Korte trip naar Frankrijk Verpleeghuisbehoeftig 2015 Uit eten Een cruise Laatste keer naar Griekenland 2 Accepteren Een nacht op de logeerkamer Bezoek aan de geriater Zomer 2015 Andere akelige symptomen Ze kent haar omgeving niet meer Ik heb alzheimer Een afscheidsfeest Ben niets meer waard 3 Het dagelijks leven met Alzheimer 2016 Toiletborstel Uitstapje Een begrafenis Avonden Verjaardag Nachten Tv-kijken Ben je boos? De trouwfoto Een gouden armband Partners Autoritjes naar Groningen Varen met de sloep Haar tuin Aandoenlijk Het overlijden van een collega Bezoek aan de tandarts Ik wil het steeds van je horen 4 Meer zorg Een terugslag Onbewust van haar alzheimer De thuiszorg Pgb perikelen 5 Naar huis Terug naar voorbije tijden Pittig vrouwtje met tasje Het lopen en het valrisico Ik wil naar huis 6 Stemmingen Angsten Je moet me niet weggooien Familiebezoekjes Een aardige meneer Schiet me maar dood 2017 Heb je haar nog thuis? Het incontinentieprobleem Laatste familiebezoekje Partner en mantelzorger 7 Alzheimer in een vergevorderd stadium Weer een terugval Tandartsbezoekjes Haar schrijfvermogen Weet ik niet meer Procedures Kleinkinderen Zomer 2017 Een verdrietig einde 8 Gedachten en overpeinzingen Haar alzheimerwereld Mogelijke oorzaken 9 Complicerende factoren 2018 Een brandwond De mantelzorger uitgeschakeld Hoe verder 10 Slot Een date op het ijs Referenties Dankwoord