Nol van Gerwen (1938) woont in Maastricht en is gepensioneerd leraar. In 2014 besluit hij een aantal gesprekken met een therapeut te gaan voeren, omdat hij last heeft van depressieve en weemoedige buien en wat lichter in het leven wil staan. Al vrij snel leidt de therapie hem naar misschien wel de moeilijkste periode in zijn leven, waarin zijn enige zoon Paul schizofreen blijkt te zijn en uiteindelijk besluit een eind aan zijn leven te maken. Op advies van zijn therapeut begint Nol zijn zoon brieven te schrijven, om na zoveel jaren opnieuw met hem in dialoog te gaan.In dagboekachtige brieven schetst Nol de gebeurtenissen van toen en plaatst ze in de tijd. Hij zoekt steun in de literatuur om opnieuw greep te krijgen op deze periode uit zijn leven, en in dagboekfragmenten, citaten en tekeningen klinkt ook de stem van zijn zoon. Langzaam keert bij Nol de rust weer en krijgt zijn zoon opnieuw een zichtbare plaats in zijn leven. Doordat een gepensioneerd leraar (1938) in 2014 in therapie gaat om minder last van depressieve buien te hebben, komt de periode sterk terug waarin zijn enige zoon schizofreen bleek te zijn en een eind aan zijn leven maakte. Dit boek is een uitvloeisel van het advies van zijn therapeut om de overledene brieven te schrijven. In de dagboekachtige brieven onderzoekt de auteur, die docent was in Maastricht, de gebeurtenissen van toen en gaat de confrontatie daarmee aan en met de dagboekfragmenten, citaten en tekeningen van zijn zoon. Ook schrijft hij over de steun die hij vindt in allerlei literatuur. Een boek dat laat zien dat een serieuze confrontatie met moeilijke gebeurtenissen de moeite waard kan zijn. Een moedig boek dat lezers in vergelijkbare omstandigheden kan steunen. 25-02-2019 NBD Biblion