‘Vuurtorenberichten’, het eerste
boek van Jazmina Barrera dat in
Nederlandse vertaling verschijnt,
is te lezen als een reeks essays, een
reisverslag langs vuurtorens op
verschillende continenten, maar
ook als een autobiografische roman
van een jonge schrijfster op
zoek naar een thema.
‘Vuurtorenberichten’ gaat over literatuur,
kunst, films en, uiteraard,
over vuurtorens. Maar het gaat
ook over verzamelen, eenzaamheid,
licht en de zee. Of, zoals Paris
Review het verwoordt: ‘Dit boek is
het licht aan het eind van de tunnel,
het toont ons de plekken die
we zullen zien en de dingen die we
zullen doen wanneer we weer met
zijn allen naar buiten kunnen.’
‘Vuurtorenberichten’ is een boek dat
te vergelijken valt met ‘Valse papieren’
van Valeria Luiselli en ‘Oogzenuw’
van María Gaínza, maar
het is toch vooral de doorbraak
van een zeer talentvol schrijfster
met een heel eigen stem.
