Aurélien Ricard is dood. En omdat de oude vioolbouwer tijdens zijn leven geen vrienden heeft gemaakt, blijft het stil en leeg aan zijn graf op Charonne, Parijs. Geen rouw, geen drama of tranen. Toch is de opluchting bij hen die hij achterlaat bescheiden, omdat iedereen weet dat de dood voor Ricard geen argument is om zijn plannen op de lange baan te schuiven. De diverse, gebeurtenissen die met de dood van Ricard in gang worden gezet, leiden naar een tot de verbeelding sprekend muziekstuk dat J.S. Bach in 1705 schreef. Hetzelfde jaar waarin hij een wandeling van Arnstadt naar Lübeck maakte om de grote meester Dietrich Buxtehude te ontmoeten. En er zijn berichten over een raadselachtig schilderij. Wie is afgebeeld? Wat houdt hij in zijn hand? Intussen raakt de violist Milo Morgon in de macht van Ricard. Hij treedt noodgedwongen in de voetsporen van Bach, en komt uiteindelijk terecht in een kasteel in Duitsland. Daar komen de geschiedenis van Bach en het heden van Milo Morgon samen. Daar zijn dingen gebeurd die de kerk het liefst voor altijd verborgen had gehouden. Daar blijkt ook dat het slagen van Ricard de ondergang van Milo Morgon zal betekenen. De reactie van Morgon leidt onherroepelijk tot een catastrofe die iedereen nog in het geheugen staat gegrift. Ook u.