Onze kaapstaat aan de kust,
roofnest aan de Noordzee en
slavenhaven achter de duinen is zich van geen binnenlands kwaad bewust...
Alleen fluisterend met onze lippen tijdig op het ooglid van de stervende in zijn zelf gegraven put
(eerst het hout gekapt, toen de tuf gestoken en nu verheven tot zijn zichzelf verlichtende industriële zeespiegelstijging)
wil ie toch nog even horen wat ie nooit heeft willen horen?
Ik heb een vraag over het boek: ‘boek.-’n Blog, deel II, band 11 - Hombergen, René’.
Vul het onderstaande formulier in.
We zullen zo spoedig mogelijk antwoorden.
