In minder dan acht jaar verloren Leo Heuvelman en zijn vrouw hun vier ouders, waardoor hun kinderen geen opa's en oma's meer hebben. In deze periode had Leo vijf jaar lang te maken met een heftige angststoornis. Toch groeide bij hem in deze tijd van lijden en verlies het verlangen om een bemoedigend en troostend boek te schrijven voor iedereen die ook te maken heeft met lijden. Daarbij vormde de tekst uit Jesaja 40 vers 1 zijn inspiratie:
'Troost, troost Mijn volk.'
De combinatie van verhalen, fictie en non-fictie, autobiografische elementen en de ervaringen van anderen maken het boek makkelijk leesbaar. Leo schrijft de dingen ronduit zoals hij ze beleeft en schuwt daarbij de grote vragen niet: Waarom is er lijden? Waar is God in lijden? Waarom overkomt mij dit? Hij gaat als het ware naast je op de bank zitten voor een gesprek over het leven. En terwijl hij vertelt, legt hij een arm om je schouder en wijst hij tegelijkertijd omhoog. Dwars door onze gebrokenheid heen mogen wij getuigen van Gods liefde en goedheid!
