Op 1 april 1980, ‘en nee, het is geen grap’, stijgt de traumahelikopter op vanaf het ziekenhuis in Champèry. In dat toestel ligt de op dat moment 14-jarige Remco Verhoeven. Hij zou een sportieve wintersportvakantie moeten beleven, maar het loopt totaal anders. Hij valt uit een stapelbed en raakt vanaf zijn schouders verlamd: een dwarslaesie op C4-niveau. Deze vlucht luidt het begin in van een heel ander leven waarin Remco na een lang revalidatieproces moet leren omgaan met zijn ‘Nieuwe Normaal’, terwijl alles eigenlijk verre van normaal is. Ondanks de vele tegenslagen die hij te verduren krijgt, besluit hij het er niet bij te laten zitten: vol goede moed begint hij – na zijn ontslag uit het ziekenhuis – aan de mavo, gaat hij op vakantie met vrienden én beleeft hij zelfs een heus duikavontuur op Aruba. Op luchtige toon beschrijft Remco zowel de mooie als de moeilijke momenten, het leed en de lol en bewijst hij als geen ander dat leven met een beperking niet gelijk hoeft te staan aan een uitzichtloos bestaan. Bio Wanneer de coronacrisis Remco Verhoeven (1966) uit Amstelveen vanwege zijn zwakke gezondheid in een quarantaine dwingt, besluit Remco de pen op te pakken om zijn veertig jaar met een dwarslaesie op papier te zetten. Het resultaat is een hartverwarmende vertelling over hoop en gemis met een flinke dosis humor.