Een autobiografische roman over en voor jongeren die de mentale worstelingen en de soms fatale gevolgen daarvan, op een luchtige manier beschrijft. Als Kim wakker wordt met een infuus in haar beide armen en haar handen en voeten vastgebonden aan een bed, duurt het even voordat ze zich realiseert dat ze op een medisch-psychiatrische afdeling van een ziekenhuis ligt. Haar suïcidepoging is mislukt. Na een verblijf van anderhalve dag wordt ze ontslagen en stapt ze opnieuw de wereld in. Wanneer ze terecht kan bij een psycholoog voor therapie en in contact komt met geestverwant Tobias, lijkt het tij zich ten goede te keren. Maar dan slaat het noodlot opnieuw toe. Mistig is de autobiografische debuutroman van Morgan-Mae Bibo (1997). Ze weet zware thema’s op zeer humorvolle en opvallend luchtige wijze te verwoorden. Morgan-Mae schreef het boek tijdens haar therapie; praten over haar ervaringen, emoties en gedachten lukte haar toen niet. Het schrijven hielp haar. Ze hoopt dat haar boek een handreiking is voor andere jongeren die worstelen met mentale problemen: “Als ik dit verhaal zelf had kunnen lezen als 15-jarige, was mijn leven anders gelopen” Met dit boek opent Morgan-Mae het gesprek over psychische gezondheid en suïcidaliteit. “Een autobiografisch verhaal dat opvalt door de authenticiteit en de moed waarmee het geschreven is. Als lezer voel je de beklemming en doorleef je de eenzaamheid van de verteller” Marjolein Visser, schrijver van ‘Restmens’ “Ze neemt je als lezer mee in haar twijfels en onzekerheden, maar ook in haar levensdrang, creativiteit en onopgesmukte eerlijkheid” C. Titia Feldmann, MIND “Het is een heel belangrijk boek omdat je er een doelgroep mee kan bereiken die je normaal niet bereikt” Floortje Scheepers, hoogleraar innovatie in de ggz De maatschappelijke druk om een ‘perfect leven’ te leiden, is -mede door de sociale media- ongekend hoog en werkt belemmerend, soms zelfs verlammend. Veel jongeren hebben daardoor last van depressieve klachten, angststoornissen en vereenzaming. Hoofdpersoon Kim uit ‘Mistig’ wil niets liever dan deel uitmaken van de maatschappij, maar ze durft niet: “Ik denk dat ik bang ben om het te verprutsen,’ zeg ik voorzichtig. ‘Dat ik heel hard mijn best doe om wat van het leven te maken en toch nog faal. Zo bang om de wedstrijd te verliezen dat ik niet aan de startlijn verschijn. Doordat ik niet meedoe weet ik dat ik de race gegarandeerd verlies. Maar niet meedoen is fijner dan meedoen, alles te geven en tweede te worden. Ik wil niet verliezen!” (uit Mistig, 2022)