Als Stella het ouderlijk huis ontvlucht, komt ze na allerlei omzwervingen bij een Muur. Daar achter bevind zich een commune met doofblinde mensen. Bij zonsondergang komen ze samen. Met al dit aanraken, dit strelen, deze golf, deze damp, deze waterval, dit zachte tapijt, de vreemde euforie, het schaamteloze, beangstigend en opwindend, voelt Stella zich als een straathondje dat is neergezet tussen een onbekende meute. Gelikt en besnuffeld, doet alles dienst als communicatie. Stella blijft de zomer. Ze leert handentaal, steno, maar beseft dat onder elk woord een diepere laag schuilt. Een vierde of vijfde taal, die zij 'Aanraking' noemt. Ze is getuige van hoe de groep in opperste gelukzaligheid in elkaar opgaat. Een van de eerste dingen die Stella leert, is dat niets losstaat van elkaar. Dan is er nog de mysterieuze Mijnheer Nebadon. Hij laat haar ervaren dat op verrukking extase volgt. Uiteindelijk zien we hoe een gouden cirkel zich sluit, waarin we oplossen in het licht. Met een nawoord van de erfgenaam, in 2025. Zij vertelt hoe de commune uit elkaar werd gerukt, door het zogenaamde kalu virus. Het ging om een wereldwijd experiment, om aanraking te verbieden. Het herstel hiervan is volop gaande. Deze verrassende roman neemt je mee voorbij de zintuigen, laat je kennismaken met buitenaards contact, en tilt het bewustzijn op naar een nieuwe dimensie. Lilian Ferru, is behalve auteur, beheerder van degoednieuwskrant.nl, filmmaker, en organisator. Inmiddels heeft ze tien boeken gepubliceerd. Ook is zij medeoprichtster van uitgeverij de Vrijheid.