Uit je schulp kruipen, vreemden aanspreken, je eigen netwerk aanboren. Het is niet vanzelfsprekend voor iedere begeleider, maar zou dat wel moeten worden als je aan de slag gaat met het uitbreiden van het sociale netwerk van mensen met een verstandelijke beperking. Dat is in ieder geval wat geregeld terugkomt in deze kennispocket, waarin zorgverleners vertellen wat er nodig is om iemand te helpen aan een rijker leven. Dat begint bij het in kaart brengen van het huidige netwerk, en vervolgens mensen ondersteunen om contacten te onderhouden en uit te breiden. Datzelfde geldt voor vrijwilligers: ook daarbij is een steuntje in de rug van de begeleider nodig, die zorgt dat het contact tot stand komt en iemand een maatje vindt met dezelfde interesses. Ook bij mensen met ernstige beperkingen is het mogelijk om hun wereld te vergroten, zo blijkt uit het verhaal van een onderzoek hiernaar bij een doofblinde cliënt. Door activiteiten binnen en zeker ook buiten de zorginstelling op te zoeken, doet iemand al meer contacten op. En mensen kunnen zelf aan de slag als vrijwilliger of op andere manieren van betekenis zijn bij klusjes in de buurt. Naast alle ervaringsverhalen in deze kennispocket vind je een overzicht met hulpmiddelen bij het versterken van het netwerk, het werven van vrijwilligers en om contact in de wijk te leggen. Toch blijft de eenzaamheid groot en het netwerk van mensen met een verstandelijke beperking vaak klein, zo is te lezen in het overzicht met onderzoeken aan het eind van deze kennispocket. Werken aan sociale netwerken blijft daarom nodig, en met de informatie in deze kennisbundel en ook op www.klik.org kun je je verder in het onderwerp verdiepen.