De gedichten in deze bundel zijn geschreven tussen 1979 en 1984, tussen het 25e en 30e levensjaar van de schrijfster. De meeste ervan doen klassiek aan, vanwege het strakke rijmschema en ritme. Elisabeth Janssen raakte tijdens het bestuderen van de Nederlandse Letterkunde onder andere geïnspireerd door de gedichten van Constantijn Huygens en P.C. Hooft. De sonnetten van Shakespeare, die ze tijdens haar studie Engels bestudeerde, hadden haar al eerder bekoord. Ook de Engelse dichters uit de Romantiek (Wordsworth, Byron, Keats en Shelley) hebben haar niet onberoerd gelaten.
We vinden in haar werk thema's terug die ook gehanteerd werden door deze dichters uit de Renaissance, de Barok en het Romantische tijdperk: de natuur, de liefde, het leven zelf en de menselijke conditie.
Voor wie ook van meer klassieke gedichten houdt is deze bundel zeker aan te bevelen.
