’s Nachts onder de stenen brug is Perutz’ beste roman – maar het is meer dan dat. Het is een van de verborgen meesterwerken van de Duitse literatuur, en tegelijk de voornaamste reden waarom bewonderaars van Perutz in hun klacht over zijn onbekendheid vaak een bijna fanatieke toon aanslaan. Want wie deze roman tot het einde toe gelezen heeft, blijft meestal verbijsterd achter: hoe kan iemand zoiets schrijven en daarna níét tot de beroemdste romanschrijvers van zijn taal behoren? Daniel Kehlmann Leo Perutz (1882-1957) voert de lezer mee naar het eind 16de-, begin 17de-eeuwse Praag, een periode waarin de alchemie en de astrologie hun invloed aan het hof doen gelden, maar ook de astronomie in opkomst is. Keizer Rudolf II trekt zich in zijn burcht terug met zijn kunstverzameling. Om die te kunnen bekostigen moet hij een beroep doen op de goudmakerskunst van alchemisten en op de veel effectievere “goudmakerskunst” van de joodse koopman Mordechai Meisl. In 14 hoofdstukken ontvouwt zich een verborgen liefdesgeschiedenis tussen de keizer en de beeldschone Esther, Meisls vrouw – een liefde die zich afspeelt in dromen, visioenen en schaduwen. Perutz schetst een wereld waarin werkelijkheid en verbeelding naadloos in elkaar overlopen. Zijn Praag is een stad vol wonderen en voorgevoelens, waar het Heilige Roomse Rijk op instorten staat en de toekomst al fluistert in de steegjes van het verleden.