De scheidslijn tussen immens geluk en intens verdriet is soms flinterdun. Het overkwam Sjoerd Verhoef op de valreep van zijn vakantie in een land dat gezegend is met de mooiste zandstranden langs de Middellandse Zee, panorama’s die bestaan uit een brede gordel van kronkelende olijfbomen, indrukwekkende oases en pittoreske dorpjes. Getroffen door een gruwelijk rampscenario wordt de wereld onder zijn voeten weggeslagen en meer dood dan levend wordt hij door de plaatselijke autoriteiten afgevoerd. Weer bij kennis begint een zestien jaar durende zoektocht naar de waarheid. In een onmenselijke worsteling vol overweldigende emoties, waarin Sjoerd verdriet, boosheid en somberheid probeert te kanaliseren, komt hij onverwachts toch in een fase waarin het levenslicht hem weer toelacht. De waarheid ligt daar waar zelfs het harde cellulose alfagras ophoudt met groeien. Daar waar je wordt verteerd door de onmetelijke hitte van de hel op aarde. Daar waar de Sahara Berbers, of misschien zelfs de Toeareg, heer en meester zijn. Daar waar het moslimfundamentalisme dood en verderf zaait.
