Lara is een zondagskind: Ze schrijft, maakt muziek, en is een groot tennistalent. Ze is grappig, ontwapenend, onschuldig, en goed van vertrouwen: het lievelingetje van iedereen, en papa´s poppedijntje! Papa en mama regelen alles voor Lara. Ze hoeft zelf haast niet na te denken. Ze hoeft alleen maar in de voetstappen te springen, die papa en mama voor haar in het zand hebben voorgedrukt. Papa is Lara's allergrootste vriend. Met mama kan Lara het niet zo goed vinden, en tot overmaat van ramp begint ze vreselijk te puberen, net als haar moeder in de overgang is. Lara popelt om haar eigen weg te gaan, maar ze is op de 'grote-mensen-wereld' helemaal niet goed voorbereid. En hoewel ze graag vrij wil zijn, kan ze zich niet van haar ouders losmaken. Ze ontwikkelt een eetstoornis, is extreem jaloers, heeft voortdurend relatieproblemen, en sleept een spoor van teleurstellingen achter zich aan, maar ze geeft niet op. Als het leven pijn doet, drinkt Lara, en grijpt ze naar 'het masker met de lach'. Als het leven nog meer pijn, doet mijmert Lara over vroeger: wat was het leven vroeger toch mooi. Je was toen toch gewoon hartstikke gelukkig, met papa en een paar dropjes.