Het was iedere dag hetzelfde verhaal voor Carmellia. Ze had ten eerste de sleur van het dagelijkse school gaan dat ze met zich mee droeg en onder andere de pesters in haar klas die haar het leven zuur maakte. Ze dacht dat het leven ging beteren alles zins dat was wat ze hoopte. Door een verschrikkelijke gebeurtenis verandert ze in een demoon waardoor ze terecht komt in de onderwereld. Daar probeert ze een weg uit te banen om haar leven weer op het rechte pad te krijgen.
“Dat is niet goed genoeg. Zeg maar vaarwel want eens ik met je klaar ben dan zal niemand je nog missen.”
Met die laatste dreigende zin ging hij op mij zitten kussen in zijn hand en begon hij mij te verstikken. Ik probeerde nog naar lucht te happen maar het was te vergeefs mijn longen wilden niet meer functioneren. Mijn armen begonnen te verslappen en mijn mond begon te snakken naar adem die ik niet meer zou krijgen. Het enige wat ik nog te zien kreeg voor mijn leven ophield was mijn aanvaller.
