Al vijf jaar brengt Ernest van der Kwast odes aan mensen die kleur geven aan de stad. Van de glazenwasser van het grootste gebouw van Nederland, die drie maanden ouder is wanneer het laatste raam gelapt is en dan weer opnieuw begint, tot een paaldanseres in een nachtclub, die tijdens haar act naar de auteur kijkt zoals geen enkele vrouw ooit naar hem heeft gekeken. Ernest van der Kwast heeft oog voor de schoonheid van alledaagse levens en maakt van hun verhalen literatuur. Hij laat de lezer kennismaken met mensen die niet bekend zijn, maar wel betoveren: een taxichauffeur met het syndroom van Gilles de la Tourette, een vuurspuwer die het opneemt tegen een tank, een pianist die concerten geeft te midden van tweedehands wasmachines en stofzuigers. Het wonder dat niet omvalt is een boek vol menselijkheid en schitterende verhalen, die inspireren tot beter kijken en luisteren. Ik vraag Najaf naar het geheim van strijken. Hoe krijg je alle kreukels eruit, hoe ga je het beste de mouwen te lijf? Het klinkt lichtzinnig, maar voor mij is dit een existentiële vraag. In mijn schrijfkamer staan kasten vol overhemden. Ik heb er inmiddels meer dan zestig en ik strijk ze allemaal zelf.