Op de mintgroen gekleurde leren bank zit een scheurtje, het scheurtje is bedekt met donkergroen gekleurde polyesterstof waar ik op zit. De vloer is groen, het behang beige met stukjes groen. Het lijken wel kleine blaadjes. In de linkerhoek van de kamer staat een hoge kamerplant in een bruine pot, een oud openhaard in de rechterhoek van de kamer. Een tv meubel van het huismerk Ikea. Daarop staat Sabri’s buis een zwartgekleurde tv van het merk Grundic. Het Duitse merk is op mijn geboortejaar 60 procent overgenomen door het Nederlandse merk Philips. Waarom hadden we geen Philips? Afijn. Met open mond kijken mijn vader en ik naar Rocky Balboa, die zijn rode hemd van zijn lichaam afscheurt na een heldhaftige training. Zijn fysiek is zo op gepompt, het lijkt alsof zijn fysiek op elk moment kan ontploffen. Zijn aderen puilen uit, alsof het beekjes zijn aan het uiteinde van een waterval, die uiteindelijk in zijn hart uitmonden. Mijn vader kijkt mij aan met een doordringende blik, vervolgens wijst hij met zijn grote wijsvinger naar ons tv beeldscherm. En zegt: "La force est tres important." Ik werp mijn blik op rocky die op ontploffen staat, en weer naar mijn vader en vervolg: "Hoe dan? Hoe kan dat dan?" Mijn vader glimlacht en antwoord: "Met kracht kun je alles, echt alles." "Bouw het op en koester het."