'De blauwe dood' gaat over de geschiedenis van de cholera-epidemieën in Nederland van 1832 tot 1867. Naast de geschiedenis zelf beschrijft het boek de maatschappelijke, bestuurlijke en economische context. Die context maakte het mogelijk dat de epidemieën herhaaldelijk konden terugkeren en tienduizenden slachtoffers konden maken.
'De blauwe dood' is een verhaal over bestuurlijke arrogantie, medische onkunde en maatschappelijke minachting.
