Zijn hele leven is Augustinus (354-430) bezig geweest met zijn geliefde psalmen. Hij had zich ten doel gesteld om elke psalm, vers voor vers, van commentaar te voorzien. Waar hij ook was, zodra de kans zich voordeed, ging hij ervoor zitten om een psalm of een gedeelte ervan te becommentariëren. Zo ontstond langzaam maar geleidelijk een van zijn levenswerken: de 'enarrationes in Psalmos', de uitweidingen over de psalmen.
De psalmen zijn liederen vol geloof, gezangen waarin vreugde en verdriet zo intens tot uitdrukking worden gebracht dat ze ook nu nog herkenbaar zijn en ons kunnen raken in het hart. In deze bundel met vertalingen van de 'enarrationes' 110-117 becommentarieert en bespreekt Augustinus een groep halleluja-psalmen. Al denkend en formulerend zoekt Augustinus in deze uitweidingen naar diepere inzichten. De uitweidingen zijn voorbeelden van spiritueel denken en beleven. Daarin toont Augustinus zich voor ons een spiritueel leidsman.
